تأثیر شوری ملایم و کاربرد پلی آمینها بر رشد، فتوسنتز و متابولیسم فنلها در گیاه سدیم پسند چغندر قند

تأثیر غلظت پائین (25 میلی مولار) سدیم کلرید بر روی رشد و فتوسنتز گیاه سدیم پسند چغندر قند (Beta vulgaris L.) در محیط هیدروپونیک مورد بررسی قرار گرفت. به منظور مطالعه اثر کاربرد پلی آمینها روی پاسخ رشدی گیاهان به شوری ملایم، پوترسین و اسپرمیدین در غلظت 5/0 میلی مولار به محیط ریشه افزوده شد. تحت تأثیر شوری ملایم، رشد اندام هوایی و ریشه 37 و 58 درصد به ترتیب در اندام هوایی و ریشه  تحریک شد. کاربرد پوترسین در شرایط شاهد تأثیر معنی داری روی رشد ریشه یا اندام هوایی نداشت، ولی اسپرمیدین موجب کاهش معنی دار رشد اندام هوایی گردید. به همین ترتیب تأثیر مثبت شوری ملایم بر رشد گیاهان، در حضور اسپرمیدین کاهش یافت. مقدار کلروفیل a،b و کلروفیل کل به صورت معنی داری در تیمار شوری افزایش یافت. کاربرد پوترسین موجب افزایش این پارامترها تنها در گیاهان شاهد شد، ولی کاربرد اسپرمیدین در هیچ کدام از گیاهان شاهد و یا تیمار شوری تأثیری نشان نداد. پارامتر های فلوئورسانس کلروفیل تحت تأثیر تیمار شوری و یا کاربرد پلی آمینها قرار نگرفت. تثبیت خالص CO2 تحت تأثیر تیمار شوری به صورت معنی داری افزایش یافت که همراه با افزایش هدایت روزنه ای بود. کاربرد پوترسین موجب کاهش تثبیت خالص CO2 در هر دو گروه گیاهان شاهد و تیمار شوری گردید. برعکس، اسپرمیدین موجب افزایش تثبیت خالص CO2 در گیاهان شاهد و کاهش آن در تیمار شوری شد. شوری موجب تغییری در مقدار فنلهای برگ نشد، ولی کاربرد هردو پلی آمین موجب افزایش آن گردید. فعالیت آنزیم فنیل آلانین آمونیا لیاز برگها تحت تأثیر شوری قرار نگرفت، ولی کاربرد پلی آمینها موجب افزایش فعالیت این آنزیم البته تنها در شرایط شاهد گردید. فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز برگ نیز تحت تأثیر شوری قرار نگرفت، در حالی که کاربرد اسپرمیدین موجب افزایش فعالیت این آنزیم در هر دو گروه شاهد و شوری شد. شوری موجب کاهش مقدار پروتئین کل گیاهان گردید و تیمار پلی آمینها نیز این کاهش را تشدید نمود. نتایج پیشنهاد می دهد که تحریک رشد در شوری ملایم به دلیل افزایش هدایت روزنه ای و افزایش تثبیت CO2 بوده است. از سوی دیگر، افزایش فعالیت پلی فنل اکسیداز برگ تحت تأثیر اسپرمیدین که می تواند منجر به تولید انواع فنلهای اکسید شده و رادیکالهای آزادگردد، احتمالاً یکی از دلایل مهار رشد ناشی از کاربرد اسپرمیدین در برگها بوده است. نتایج پیشنهاد می کند که کاربرد پلی آمینها در گونه های سدیم دوست برخلاف گونه های حساس به شوری اثر مثبتی روی رشد ندارد، بلکه اثر تحریک کنندگی شوری را نیز کاهش می دهد.